Elk kind ontplooien: dé kerntaak van de overheid
- Reset Belgium
- 30 jun
- 2 minuten om te lezen
De cijfers die HLN naar buiten bracht zijn dramatisch. Maar liefst 23.835 leerlingen waren dit schooljaar structureel onwettig afwezig. Bij velen onder hen liggen geen luiheid of rebellie aan de basis, maar mentale problemen, armoede of uitzichtloosheid. Kinderen die niet meer meekunnen, die vastzitten, die verdwalen in het systeem. En wat stelt de overheid voor? Meer sancties.
Vlaams minister Zuhal Demir (N-VA) wil het aantal halve dagen onwettige afwezigheid drastisch inkorten. Wie dat overschrijdt, verliest de schooltoeslag. Klinkt daadkrachtig, maar lost het iets op? Kinderen die psychologisch of sociaal ten onder gaan, worden hierdoor nog verder gemarginaliseerd. Een boete is geen begeleiding.
Het probleem ligt dieper
Scholen en CLB’s trekken al langer aan de alarmbel. De hulpverlening zit overvol, wachtlijsten zijn eindeloos lang. Ouders zoeken wél hulp, maar worden niet geholpen. Leerlingen blijven weg, raken geïsoleerd en verliezen hun toekomstperspectief. Als dit het beste is wat ons land kan doen voor duizenden kwetsbare jongeren, dan hebben we als samenleving gefaald.
Ontplooiing is geen luxe maar een plicht
Reset Belgium vertrekt van een eenvoudig principe: de absolute kerntaak van de overheid is de maximale ontplooiing van elk individu. Zeker van elk kind. Als de overheid daar niet in slaagt, worden duizenden kinderen een vogel voor de kat. De maatschappelijke kost? Onmeetbaar.
Door jongeren vroeg te detecteren, hen op maat te begeleiden en kansen te geven, voorkom je op lange termijn armoede, criminaliteit, depressie en sociale uitsluiting. Geen snelle fix, wel een duurzame oplossing. Het vergt tijd, geld en energie – maar dat is precies waarvoor we belastingen betalen.
De juiste prioriteiten
Sanctioneren kan een duwtje geven in sommige situaties, maar zonder begeleiding en perspectief maak je het probleem alleen maar erger. Een overheid die zichzelf serieus neemt, stelt zich de vraag: wat is maatschappelijk relevanter – duizenden kinderen ontplooien of een luchthaven kopen?
Een overheid heeft geen geld van zichzelf. Ze leeft van de middelen die werkende, ondernemende burgers ter beschikking stellen. Middelen zijn per definitie schaars. Keuzes zijn noodzakelijk. Het is dan ook cruciaal dat het maatschappelijk kompas van onze beleidsmakers juist afgesteld staat.
Want een ontplooide burger creëert toegevoegde waarde, welzijn én welvaart.
Opmerkingen